For det første så skalerer ikkje ting slik vi intuitivt tenker oss. Du kan sikkert sjå for deg smellet av eit tonn dynamitt; det er stort smell, men ikkje dramatisk forskjellig frå nyttårsraketter... Det er samme konsept og samme fysikk, oppskalert.

Når det kjem til kosmiske hendinger derimot så er skalaen litt... større. Det tonnet med dynamitt tilsvarer ca. 5*10^-8 gram masse omdanna til energi. Det er ein del energi. Men sola - den omdanner fire millioner tonn masse til energi i sekundet. Og har gjort det i milliarder av år, og vil fortsettje med det i milliarder av år. På ein menneskeleg skala er det ufattelige mengder energi - og masse.

Så kjem vi til ting som supernovaer. Dei er ... energetiske. I det dei går av er det snakk om at ei stjerne lyser like sterkt som millioner av stjerner. I følgje Randall Munroe vil supernova på avstanden jorda-sola vere sterkare lys enn hydrogenvåpen pressa mot auget ditt... Energinivåa er enkelt og greit milevis forbi der intuisjon er i nærheten av brukbart.

Viare så kan ikkje energi gå til grunne. Dvs. at den kan kun flytte på seg. Energien som vert frigjort vil måtte fordele seg utover - og deler av det er som lys. Lyset bruker tid på å nå oss, og vi ser fotona som vart sendt ut for lenge sidan, når vi fanger dei i teleskop.

I tillegg vil gasskyene som vert igjen etter eksplosjonen vere varme, og sende ut energi i relativt lang tid. Strukturane det er snakk om er gigantiske. Krabbetåka, som er resultat av ein supernova, er 11 lysår i utstrekning. Dvs. at lyset bruker 11 år på distansen.

Mange av bileta vi ser er heller ikkje synleg lys, men samansett av foto tatt på ulike bølgelengder.