Paragrafen er til for å fråta folk med eit rusproblem sertifikatet, og dermed gje dei ei ekstra barriere mot ruskøyring. Problemet er at politiet nyttar den som ekstrastraff for folk som er tatt for hasj ein gong eller to. Det seier politiet sjølv - i saka i opningsinnlegget er det folk som har brukt hasj eit par gonger som har mista lappen.

Dei har neppe større risiko for å køyre i rusa tilstand enn dei som tar seg ein sekspakning pils lørdagen.

Ikkje all bruk av lovheimelen er i utakt med intensjonen, men ein del av bruken av den er i utakt med intensjonen. Det er litt viktig å hugse på.
Eit forelegg treng ikkje nødvendigvis vere ei bot. Det går an å utføre inndraginga som eit forelegg, der ein kan godta det, eller nekte. Nekter ein må politiet i så fall ta saka til retten.

Viare så er avsnitt to litt av det sentrale: Den aktuelle paragrafen skil ikkje mellom rusmiddel. Den er laga for å sikre oss mot ruskøyring - ikkje for å straffe narkotikabruk. Det er to forskjellige formål, og det er problematisk at politiet blandar saman dei to formåla.

Det er ikkje kombinasjonen som fører til inndraging - det er det faktum at du har førerkort. Det er irrelevant for paragraf trettifire om du faktisk har køyrt i rusa tilstand, eller køyrt i heile teke.

Å ikkje kalle opiater rusmidler er og ein sterk prestasjon - du skriv jo sjølv følgjande:
Det er altså ein tjuepakning PF det er snakk om, og det er vel rimeleg udiskutabelt at det er eit rusmiddel, og at du hevder å like rusvirkninga av det.

All den tid målet er å halde rusa førar av vegen er det i utgangspunktet heller ikkje viktig om drogene er lovlege eller ikkje - det er og ein del av poenget. For reaksjonsevne etc. vert nøyaktig like mykje dårlegare av eit gitt rusmiddel enten du kjøpte det på gata eller på apoteket.