For å reiterere det: prinsippet i strafferetten er at all rimeleg tvil skal komme tiltalte til gode. Dvs. at det per definisjon ikkje har vore tvil om skuld hos dommerane når nokon er dømde.

Du må gjerne utdjupe korleis din definisjon skil seg frå den som er praktisert i norsk strafferett.