Dommen er relevant fordi den seier at det administrative enkeltvedtaket det er å inndra førerretten reelt sett er straff. Om det er det for alkoholbruk, så er den det nødvendigvis for narkotikabrotsverk og. Det er ikkje slik at noko er straff i ein setting, men ikkje i ein anna.

Vilkåra for førarrett er klare, og eg støtter behovet for å ha ein sikker trafikk, men poenget er at det er i så fall grov forskjellsbehandling å ta lappen til folk som røyker i helgene, men ikkje til folk som drikk i helgene. I tillegg er det prinsipielt uheldig at det går som eit enkeltvedtak, og ikkje som ei regulær straffesak, med dei rettane det medfører for den som er sikta.
Det er sirkelargumentasjon. Eg er klar over at det er tilstanden i dag, men det er ingen problem å endre lovverket på det punktet.
Problemet er at det verkar tilfeldig, når alkiser i praksis har liten risiko for å miste førerkortet med mindre dei køyrer i rusa tilstand, medan nokon som kun røyker i helger, og ikkje har eit reelt misbruk risikerer å miste lappen for det. Det var neppe hensikta med paragrafen.
Men er det manglande edruelegheit å røyke en joint lørdagskvelden? Og bør ikkje straffa for å bruke narkotika vere det stortinget har fastsett i samarbeid med påtalemakta - altså at ein vert sikta for brot på legemiddellova og/eller straffelova, alt etter forholda?